W ten szczególny dzień każdego miesiąca pragniemy zachęcić do modlitwy za duchowieństwo oraz o nowe powołania kapłańskie i zakonne. Szczególnie ważną intencją modlitewną jest zachowanie wierności powołaniu. Pięknym przykładem takiej modlitwy jest Akt intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego w Bractwie Kapłańskim Świętego Piusa X, którego treść prezentujemy poniżej. Choć przystosowany do recytowania przez samych kapłanów, może być również odmawiany przez świeckich niejako w imieniu duchownych o łaskę wierności i doskonałego naśladowania Najśw. Serca Jezusowego.
Przypominamy, że 8 czerwca, w Wigilię Zesłania Ducha Świętego, polski kleryk, Sebastian Koliński FSSPX, przyjmie Deo volente, święcenia diakonatu w Seminarium Duchownym Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zaitzkofen w Bawarii. Módlmy się w jego intencji, pamiętając również o innych kandydatach do święceń.
Intronizacja Najświętszego Serca Jezusowego w Bractwie Kapłańskim Świętego Piusa X
Serce Jezusa, ulegając z miłością Twemu zaproszeniu, w jedności z Przełożonym generalnym, przychodzimy ogłosić Cię uroczyście Królem Miłości tego Bractwa Kapłańskiego i wszystkich naszych dzieł apostolskich, prosząc Cię na kolanach, abyś raczył królować nad nami, o Królu Miłości.
Tak, Panie Jezu, błagamy Cię, pozostań przez Twe Serce jako Król i cel naszych serc, jako natchnienie i ognisko wszystkich naszych działań, aby wszystkie one miały za jedyny cel ustanowienie Twego Królestwa w nas i przez nas.
Bądź więc, Serce Jezusa, Królem i Przyjacielem Przełożonego generalnego, który pokornie a nieustannie błaga szczególnie dla siebie o łaski obiecane w Paray-le-Monial. Spraw, by był najlepszym ojcem, a także mistrzem i oświeconym sędzią, aby promieniował Twoim duchem i Twoją miłością jako uległe i użyteczne narzędzie Twego miłosiernego Serca. Włóż całą słodycz i ogień Twego Serca w jego serce, abyś to Ty sam, o Jezu, a nie on odtąd rządził jego kapłanami na ścieżkach sprawiedliwości.
Bądź Królem, a także bądź Przyjacielem kapłanów, których ubogaciłeś swymi najdroższymi skarbami, powierzając im swoje sprawy i zbawienie Twego drogiego stada. Spraw, Serce Jezusowe, by wszyscy byli żywymi przykładami, solą i światłem wiernych; spraw, aby przez swe głębokie życie wewnętrzne byli źródłem zmartwychwstania dla tych, którzy są jeszcze daleko od owczarni.
Przez Maryję, Królową duchowieństwa i apostołów, spraw, abyśmy wszyscy odtąd stawali się Chrystusami w duchu i w prawdzie, pochodniami, które oświecają i ogrzewają, gorliwymi, nigdy zaś najemnikami ani miernotami. Jak to obiecałeś uroczyście świętej Małgorzacie Marii, uświęć nas dla swej chwały, dla wytrwałości wiernych, dla zbawienia niewiernych. Daj nam wszystkim jasne poznanie boskiego majestatu i nadzwyczajnej łaski, którą jest nasze kapłaństwo, a jednocześnie nadprzyrodzoną znajomość naszych obowiązków i naszej odpowiedzialności.
A przez niepokalane i bolesne Serce Maryi udziel nam łaski cenienia każdego dnia coraz bardziej Twego najwspanialszego daru: daru świętej Ofiary Mszy, abyśmy szczególnie przy ołtarzu byli godnymi ofiarnikami oraz tą świętą ofiarą, jakiej od nas oczekujesz dla chwały Twego Ojca, który jest także naszym Ojcem.
Napełnij nasze serca jedyną troską, jaką jest świętość kapłaństwa. Daj nam wszystkim łaskę pracowania z przekonaniem i zapałem nad odnową katolickiego kapłaństwa, wzbudzając powołania, kształtując je, zachowując w nas Twego ducha kapłana i ofiary, wskrzeszając tego ducha w tych kapłanach, którzy go utracili, a nawet żyją w niewierności.
W tym celu obiecujemy ściśle przestrzegać statutów Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, szczególnie w tym, co dotyczy życia wspólnotowego i wspólnej modlitwy.
Wreszcie, Panie Jezu, przyjmując nas jako drogie dziedzictwo Twej miłości, zapomnij i przebacz nasze niewierności, nasze oziębłości i zaniedbania kapłanów i pasterzy, a z naszymi zapomnij i przebacz także grzechy naszych owiec, zwłaszcza zaś grzechy popełnione przez brak naszej świętości i gorliwości, z naszej winy, o dobry Jezu.
Cor Iesu, parce sacerdotibus tuis, parce populo tuo!
A teraz, lepiej niż apostołowi Tomaszowi, rozkaż nam włożyć, więcej niż nasze ręce, nasze dusze kapłańskie w świętą ranę Twego Boku. Pozwól nam uczynić w nim nasze mieszkanie w czasie i w wieczności.
Przez Maryję, o Serce Jezusowe, przyjdź Królestwo Twoje w nas i przez nas!
Źródło: Modlitewnik Te Deum laudamus, wyd. Te Deum, Warszawa 2001, str. 101.