Ukazał się nowy numer Biuletynu Za Kapłanów. Tematem przewodnim jest powołanie duchowne, jego waga, istota, cechy rozpoznawcze. Biuletyn jest dostępny nieodpłatnie w kościołach i kaplicach Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X. Można go również bezpłatnie zamówić (nawet w większych ilościach) pisząc do nas.
Poprzedni, tj. drugi, numer Biuletynu jest dostępny w wersji PDF. Zachęcamy do lektury szczególnie te osoby, które dopiero niedawno wstąpiły do Wspólnoty i nie miały okazji zapoznać się z treściami poprzednich numerów. Nakład pierwszego już się wyczerpał; drugi posiadamy w dużej ilości w formie papierowej i nadal można go zamawiać drogą pocztową.
Niech dobry Bóg wynagrodzi hojność tych wszystkich, którzy przez swoje darowizny umożliwi bezpłatny kolportaż naszych publikacji! Bóg zapłać!
Poniżej prezentujemy artykuł wstępny do najnowszego numeru Biuletynu WMzK:
Drodzy Czytelnicy!
Głównym celem Wspólnoty Modlitwy za Kapłanów jest uświęcenie członków stanu duchownego. Święty Pius X tak pisał 4 sierpnia 1908 r. w swojej adhortacji apostolskiej Haerent animo:
Do tego bowiem zmierzają przede wszystkim myśli i troski nasze. Dlatego wznosząc oczy ku niebu, powtarzamy często, modląc się za całe duchowieństwo, słowa Chrystusa Pana: «Ojcze święty (…) poświęć je!» (J 17, 11–17). Radujemy się, że wielu wiernych ze wszystkich stanów troszczących się bardzo o wspólne dobro wasze i Kościoła, modli się o to razem z Nami. Co więcej, na pociechę Naszą żyje niemało dusz wyższej cnoty, nie tylko w klasztorach, ale i wśród świata, które w tej samej intencji oddają siebie Bogu nieustannie na ofiarę. Oby Bóg najwyższy przyjął jako wonne kadzidło czyste ich i wzniosłe modlitwy oraz oby nie odrzucił Naszych próśb najpokorniejszych! Oby nam sprzyjała łaskawa Jego Opatrzność; oby na całe duchowieństwo spłynęły z najświętszego Serca Syna Jego umiłowanego bogactwa łaski, miłości i wszelkiej cnoty!.
Wzrastajmy nieustannie w tejże gorliwości modlitewnej i wielkoduszności składania ofiar z naszych cierpień w intencji wznoszenia nowych i umacniania już istniejących kolumn Kościoła, którymi są kapłani. Jeżeli ich zabraknie, to nie będzie na czym oprzeć duchowego gmachu Kościoła. Jeżeli te kolumny będą słabe i popękane, to cała konstrukcja zachwieje się w swych posadach. Wielokrotne potwierdzenie tej zależności można zauważyć studiując historię Kościoła. Zwłaszcza od czasu II Soboru Watykańskiego po raz kolejny widzimy, czym skutkuje brak świętości kapłańskiej.
Naszą odpowiedzią nie powinno być przygnębienie, narzekanie i krytykanctwo, które są wyrazem braku nadziei i zdradzają myślenie inspirowane wyłącznie naturalnymi względami. Należy natomiast, spokojnie wypełniając własne obowiązki stanu, modlić się o to, co najważniejsze, to znaczy o uświęcenie kapłanów, tak jak to czynił Pan Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy:
„Uświęć ich w prawdzie (…) Jak ty mnie posłałeś na świat i ja ich posłałem na świat. A za nich ja poświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie”.
Powinniśmy również podjąć i realizować inne, równie ważne, wezwanie Chrystusowe:
„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje”.
Właśnie rozgorzała kolejna bitwa w wojnie o Mszę św. wszech czasów, rozpoczęta przez nieszczęsne motu proprio papieża Franciszka rozpoczynające się od słów Traditionis custodes. Dokument ten prawdopodobnie sprawi, paradoksalnie wbrew własnemu przesłaniu, że nowy i znaczny zastęp dusz przylgnie do nieskażonej doktrynalnej i liturgicznej Tradycji Kościoła. Niestety, już teraz nie jesteśmy w stanie udzielić pomocy duszpasterskiej tym wszystkim duszom, które jej szukają. Ziszcza się na naszych oczach to, co pisał prorok Jeremiasz: „dzieci prosiły chleba, a nie było, kto by im ułamał” (por. Tren 4, 4). Co najmniej w kilku, jeżeli nie w kilkunastu miejscach wierni proszą o regularne Msze św. i stałą opiekę duszpasterską. Cóż jednak zrobić, skoro brakuje nam kapłanów!? Święty Jan Bosko mawiał, że co trzecie dziecko w rodzinie posiada powołanie duchowne. Oczywiście nie chodzi o rachuby matematyczne, ale jeżeli to prawda co do proporcji, wtedy stoimy przed poważnym problemem braku odpowiedzi wielu młodych ludzi na wezwanie Boże. Warto się zastanowić, jak temu smutnemu stanowi zaradzić. Dlatego tegoroczny numer biuletynu Wspólnoty poświęcamy tematowi powołania kapłańskiego i zakonnego.
Niedawno ukazało się nowe polskie wydanie książki o powołaniu duchownym i zakonnym autorstwa ks. Williama Doyle’a, irlandzkiego duchownego z przełomu XIX i XX w., pod polskim tytułem Pójdź za Mną! Powołanie – czym jest i jak je rozeznać. Jest to pierwszy owoc współpracy wydawniczej Wspólnoty Modlitwy za Kapłanów i Wydawnictwa Te Deum. Największym atutem tej publikacji jest jej zwięzła treść mająca praktyczne zastosowanie, co jest szczególnie cenne dla młodego człowieka szukającego w życiu swej drogi. Niezdecydowani znajdą w tej książce konkretne rady, jak rozeznać stan, do którego powołuje ich nasz Pan Jezus Chrystus.
W najbliższych planach wydawniczych natomiast mamy dwie kolejne książki. Pierwsza ukaże się pod tytułem Kapłan ukrzyżowany. Jest to krótka historia życia ks. Henry’ego La Praza, kapłana Bractwa św. Piusa X, który przeszedł w ciągu swego krótkiego życia ponad 130 operacji, czasami bez znieczulenia. Zmagając się z ciężkimi chorobami w prawdziwie kapłański sposób, stał się przykładem dla duchownych jak i świeckich, jak należy upodabniać się do Chrystusa na drodze krzyżowej. Druga książka nosi tytuł Najświętsze Serce Pana Jezusa a kapłaństwo, a jej autorką jest Służebnica Boża Matka Ludwika Małgorzata Claret de la Touche. Ukaże ona odwieczny plan naszego zbawienia oparty na Chrystusowym kapłaństwie; przypomni także prawdziwość słów św. Proboszcza z Ars, Jana Vianneya: „Kapłaństwo jest miłością Serca Jezusowego”. Teksty obu publikacji poddawane są obecnie korekcie. Mamy wielką nadzieję, że jeszcze w tym roku trafią do czytelników.
Dziękujemy Panu Bogu również za rozwój Wspólnoty. Szczególnie raduje niesamowity wzrost liczby kapłanów, którzy stali się jej członkami. Obecnie ich liczba wynosi 82. Wśród nich znalazł się sam przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, ks. Davide Pagliarani. Każdy z tych kapłanów odprawia co miesiąc Mszę św. w intencjach Wspólnoty.
Abp Marcel Lefebvre zawarł w statutach Bractwa swe pragnienie, by jego członkowie w każdy czwartek odbywali adorację przed wystawionym w monstrancji Najświętszym Sakramentem. W Wielki Czwartek Pan Jezus ustanowił ten największy z sakramentów, jak również nierozerwalnie z nim złączony sakrament kapłaństwa. W każdym z naszych przeoratów w te czwartkowe dni modlimy się szczególnie za księży. W wielu kaplicach (od niedawna dołączyły do nich tarnowska i nowosądecka) wierni zbierają się w czwartki przed tabernakulum, aby prosić Najwyższego Kapłana i Pana Żniwa o uświęcenie i pomnożenie Jego sług na ziemi.
ks. Hubert Kuszpa FSSPX
członek Wspólnoty